១ ខែក្នុងម៉ោងរោងជាង

ខ្ញុំជានិសិត្សឆ្នាំទី២ហើយ នៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទវិចិត្រសិល្បៈ វាគឺជារយៈពេលមួយពព្រិចភ្នែក បីដូចជាភ្លេកបន្ទោដែលជះចំតែមួយឆាវក៏បាត់ទៅវិញ។ ហើយក៏បន្តមកដល់រយៈពេល ១ខែ ថ្មីនេះដែលខ្ញុំបានអង្គុយនៅក្នុងថ្នាក់នៃ មហាវិទ្យាល័យស្ថាបត្យកម្ម ។ នៅក្នុងម៉ោងរោងជាង មានសាស្ត្រាចារ្យចំនួនបីនាក់សំរាប់នែនាំ ដែលបែងចែកជា សាស្ត្រាចារ្យដឹកនាំ សាស្ត្រាចារ្យជំនួយការ និងសាស្ត្រាចារ្យទទួលបន្ទុកផ្នែកអវត្តមាន។ ដូចអ្វីដែលខាងសាលារៀបចំមែន សាស្ត្រាចារ្យដឹកនាំ ត្រូវតែជាអ្នកមានទេពកោសល្យ ចំនេះដឹង ប្រាជ្ញា នឹងបទពិសោធ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំមានភាពពេញចិត្តលើរូបគាត់ខ្លាំង ទោះបីជាការងារដែលគាត់បានដាក់ឲ្យធ្វើ វាមានភាពពិបាកខុសប្លែកពីថ្នាក់ដទៃមែន តែឃើញថាការងាររបស់ខ្ញុំចេញមក គឺធ្វើឲ្យខ្ញុំដឹងថា ការរៀនសូត្រចេះដឹងពីគាត់គឺមានភាពខុសគ្នាឆ្ងាយពីកាលមុន តែទម្រាំហ្នឹងធ្វើ នឹងស្វែងរកគំនិត Concept ចេញមួយៗ ត្រូវឆ្លងគាត់អស់ជាច្រើនសារ នឹងផ្លាស់ប្តូរ Concept ជាប្រចាំតាមដែលគាត់ចង់បានឲ្យយើងធ្វើ តែល្អនាពេលចុងក្រោយដែល កិច្ចការយើងត្រូវបានគាត់ទទួលស្គាល់ ហើយបន្តជាមួយនឹងការនែនាំដ៏ក្បោះក្បាយពីគាត់ផ្ទាល់ទៅលើការប្រើប្រាស់ ទិចនិចពន្លឺ ភាពទាក់ទាញ ហ្នឹងការគូរ ព្រមទាំងផ្សេងៗទៀត។ ខ្ញុំមានភាពភ្ញាក់ផ្អើលនៅរាល់ពេលដែលខ្ញុំយកកិច្ចការទៅឆ្លងគាត់ គាត់មិនដែលថាទេ រឺរវល់អ្វីឡើយ មានតែហៅយើង រឺក៏សួរសុខទុក្ខរឿងកិច្ចការរបស់ខ្ញុំទៅវិញ។ ចំនុចនេះប្រហែលជាមិត្តភក្តិនៅក្នុងថ្នាក់មិនបានចាប់អារម្មណ៍ឡើយ តែខ្ញុំចង់លើកទឹកចិត្តពួកគាត់ឲ្យខំព្យាយាមស្តាប់ការនែនាំរបស់គាត់ ហើយបង្កើតភាពស្និទស្នាល ព្រមទាំងចម្ងល់ នឹងការដោះស្រាយទៅកាន់គាត់។ កុំរារែកចិត្តនឹងបាក់ទឹកចិត្តឡើយ សាកធ្វើវា ហើយយើងនឹងឃើញការផ្លាស់ប្តូរនៃខ្លួនឯងដល់កំរិតណា។ ជួបគ្នាលើកក្រោយទៀត :)