Foolish kid...Diary◕‿◕

និ​យាយ​ពី​រឿង​ការ​ងារ​សាលា​វិញ​ ពេល​នេះ​មក​ដល់​កិច្ច​ការ​ទី​៥ ក្នុង​ម៉ោង​រោង​ជាង​ហើយ​!​ រាល់​ដង​ខ្ញុំ​តែង​តែ​រអ៊ូ​តែ​ក្នុង​ម៉ោង​រោង​ជាង​ទេ​ បើ​សិន​ជា​ខ្ញុំ​រអ៊ូ​គ្រប់​ៗ​មុខ​វិ​ជ្ជា​ឲ្យ​ស្តាប់​ទៀត​ម្នាក់​ៗ​ច្បាស់​ជា​អា​ណិត​សិស្ស​ស្ថា​បត្យ​កម្ម​ស្លាប់​ហើយ!​ 

ដូច​គេ​និ​យាយ​មិន​ទាន់​បាត់​ភ្លេ​ច​ថា​ ស្ថាបត្យករ​តម្លើង​ម៉ូត​ផ្ទះ​ឲ្យ​គេ​បាន​ស្អាត​ រស់​នៅ​ស្រួល​ តែ​មិន​បាច់​មើល​ផ្ទះ​ឯង​ផ្ទាល់​នោះ​ទេ​!! ជាង​សំ​បុក​កណ្តុរ​ទៅ​ទៀត​!​ ទោះ​បី​ជា​ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​ចូល​ចិត្ត​ភាព​ស្អាត​ក៏​ដោយ​ ក៏​គេច​មិន​ផុត​ពី​រឿង​រញ៉េរញ៉ៃ​ជា​មួយ​នឹង​របស់​កាត់​ ម៉ា​កែត​អស់​នេះ​ដដែល​។ -_- 

វា​គឺ​ជា​រឿង​មួយ​ដែល​សប្បាយ​ចិត្ត​ដែរ​ ដែល​រាល់​ដង​ខ្ញុំ​​បា​ន​បណ្តុះ​គំ​និត​ថ្មីៗ​ តាម​រយៈ​កិច្ច​ការ​ដែល​គ្រូ​ដាក់​ឲ្យ​ធ្វើ​នេះ​។ រឿង​គិត​ នោះ​វា​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្មុគ្រ​ស្មាញ​ជៀស​មិន​រួច​ទៅ​ហើយ​ៗ​វា​ក៏​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទម្លាប់​ទៅ​ហើយ​ដែរ​។​ ហើយ​ក៏​ជា​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​ :) ។​ ថ្ងៃ​ស្អែក​នេះ​គឺ​ជា​ថ្ងៃ​ដែល​ត្រូវ​ឆ្លង​ការ​ងារ​មុខ​គ្រូ​ហើយ​ តែ​ការ​ងារ​នៅ​មិន​ទាន់​រួច​ព្រោះ​គិច​មិន​ចេញ​ថា​ត្រូវ​ថែម​អី​ទេ​។ ប្រាប់​បន្តិច​ដែរ​ថា​ នេះ​គឺ​ជា​ការ​ងារ​ខ្នាត​តូច​មួយ​ ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ដើរ​ប្រ​មូល​របស់​ៗ​ប្រើ​ប្រាស់​រួច​យក​មក​កែ​ច្នៃ​ឲ្យ​ចេញ​ជា​ម៉ូត​អា​គារ​ត្រូវ​តាម​ ទី​តាំង​ តួ​នា​ទី​ នឹង​ឥ​ទ្ធិពល​នៃ​ Material​ តែ​ក៏​ចំ​ណាយ​លុយ​អស់​មិន​តិច​ដែរ​សំ​រាប់​ការ​ងារ​មួយ​នេះ​!​ T_T ។​ ជួប​គ្នា​ស្តាប់​ខ្ញុំ​រអ៊ូ​រឿង​រៀន​សូត្រ​លើក​ក្រោយ​ទៀត :) ។ 

រស់នៅក្នុងសង្គមមួយនេះ វាពិបាកផង ងាយផងសំរាប់ខ្ញុំ ដែលប្រើប្រាស់ការគ្រប់គ្រងលើខ្លួនឯង ដោយគ្មានការមើលការខុសត្រូវពី ពុក ម៉ែ ។ ថ្ងៃនេះរឿងមួយបានលេចឡើងចេញពីអារម្មណ៍មួយផ្នែកបន្ទាប់ពីការងាររបស់ខ្ញុំត្រូវបានបញ្ចប់មួយគម្រោងជាមួយនឹងព្រឹត្តិការណ៍ពិពរណ៍មួយ ដែលនឹងចាប់ផ្តើមក្នុងរយៈពេល២ថ្ងៃខាងមុខ។ ការងារជាអ្នក ក្រាហ្វិកឌីហ្សាញ ធ្វើឲ្យខ្ញុំអាចបង្កើនការគិតបានច្រើន ហើយថ្មីៗតាមរយៈការចង់បានរបស់ភ្ញៀវដែលខ្ញុំធ្វើការជាមួយ។ ទោះមានពេលខ្លះ ខ្ញុំមានភាពស្មុគ្រស្មាញក្នុងការគិត តែខ្ញុំនៅតែជំនះធ្វើវាដោយខានពុំបាន ព្រោះនេះគឺជាការងារ នឹងកិត្តិយស។ ការដែលធ្វើការបណ្តើរ រៀនបណ្តើរវានៅតែជាបញ្ហាចម្បងរបស់ខ្ញុំនៅឡើយ ទោះបីជាខ្ញុំព្យាយាមបែងចែកពេលវេលាបានច្បាស់លាស់ក៏ដោយ ពីព្រោះខ្ញុំមិនមែនធ្វើការដោយប្រើកំលាំង ផ្ទុយទៅវិញគឺប្រើខួរក្បាលទៅគិតដើម្បីឲ្យចេញជាលទ្ធផលជាច្រើន វាមិនមែនជារឿងងាយឡើយ ដែលខ្ញុំចាប់យកជំនាញស្ថាបត្យកម្ម ដែលជាជំនាញមួយយ៉ាងលំបាកក្នុងការគិតគំនិតថ្មីៗចេញមកមួយៗ ។ តែល្អទៅវិញដែលខ្ញុំបានប្រើពេល ជាង៣ ឆ្នាំមកនេះប្រលូកចូលក្នុងការងារជាអ្នកឌីហ្សាញស្រាប់ ធ្វើឲ្យការសិក្សារបស់ខ្ញុំចេញលទ្ធផលបានល្អគួរសមក្នុងការ រកConcept design ។ ខ្ញុំបានព្យាយាមលះបង់ឳកាសការងារជាច្រើន ដើម្បីត្រលប់ទៅការសិក្សាដោយមិនចាំបាច់ខ្វល់ពីរឿងធ្វើការទៀត តែផ្ទុយទៅវិញបីដូចជា បំផ្លាញចោលនៅអ្វីៗដែលខ្លួនបានខិតខំប្រឹងប្រែងក្នុងពេលកន្លងមកអឹញ្ចឹង ។ ដោយបានដឹងខ្លួនឯងហើយថា ការងារធ្វើឲ្យខ្ញុំខាតបង់ការសិក្សា ២០% ទៅ ៣០% ហើយក៏ជាបំណងរបស់គ្រួសារដែលចង់ឲ្យខ្ញុំលះបង់វាចោលហើយផ្តោតលើការសិក្សាវិញ។ បើនិយាយពីការងារកន្លងមក ខ្ញុំបីដូចជាមិនបានចំណាយថវិការទៅលើការបង់ថ្លៃរៀនសូត្ររឿងជំនួញរកសុីនោះឡើយ គឺខ្ញុំបានសិក្សាពីវាបានច្រើនលើសពីអ្វីដែលខ្ញុំបានប៉ងកាលពីរៀននៅវិទ្យាល័យ ។ ខ្ញុំធ្លាប់ អង្គុយធ្វើការនៅក្នុង Office ក្នុងក្រុមហ៊ុនល្បីឈ្មោះមួយ ហើយបានបង្ហាញស្នាដៃជាច្រើននៅលើទីផ្សារ រៀនពីការងារក្នុងក្រុមហ៊ុនធ្វើឲ្យខ្ញុំយល់ដឹងច្រើនអំពីចរិកលក្ខណៈរបស់បុគ្គលិកដែលរួមការងារជាមួយគ្នា ទិចនិចខាងទីផ្សារ នឹងយល់ដឹងបានច្រើនអំពីជំនាញផ្ទាល់ខ្លួន។ បើនិយាយពីការងារ Freelance វិញ កាន់តែមានភាពសប្បាយផង ម៉ត់ចត់ផងលើការងារ ក៏ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅមានពេលដើរលេងនឹង លេងកីឡា ឲ្យធូរអារម្មណ៍។ ការងារទាំងអស់នេះហើយបង្រៀនខ្ញុំ ឲ្យដឹងពីខ្លួនឯងថា ខ្លួនឯងមិនមែននៅក្មេងទៀតឡើយ ហើយកាន់តែមានភាពជឿជាក់ នឹងម៉ត់ចត់លើខ្លួនឯងកាន់តែខ្លាំង។ 

សំរាប់ពេលខ្លះខ្ញុំបានភ្លេចថាខ្លួនឯងចេញមកពីណា ហេតុអ្វីបានជាក្លាយទៅជាមនុស្សបែបនេះមកទល់សព្វថ្ងៃ។ ខ្ញុំមានមោទនភាពណាស់ដែលខ្លួនខ្ញុំជាកូនម្នាក់ក្នុងគ្រួសារប្រកបរបសកសិកម្ម តែបានមករៀននៅភ្នំពេញ ផ្នែក ស្ថាបត្យកម្ម ហើយធ្វើការជាអ្នក ឌីហ្សាញ បែបនេះ។ ការរស់នៅដោយប្រើជីវិតបែបនេះ គឺជារឿងចៃដន្យ ដោយសារតែបញ្ហាគ្រួសារបានធ្វើឲ្យខ្ញុំរសាត់ខ្លួនមករស់នៅភ្នំពេញឆ្ងាយពីឳពុកម្តាយ ផ្ញើរខ្លួននឹងគេ។ កាលពីខ្ញុំអាយុនៅក្មេងនៅឡើយខ្ញុំមានការតូចចិត្តលើខ្លួនឯង ដោយសារតែឋានៈគ្រួសារមិនបានល្អដូចគេ តែបានត្រឹមតែខំមាត់ហើយបោះជំហ៊ានបន្តដើរទៅសាលា ដោយឈ្ងោកមុខមើលទៅដី មិនខ្វល់ពីទិដ្ឋភាពនៅជុំវិញខ្លួន។ តែសំរាប់ពេលនេះខ្ញុំបានយល់កាន់តែច្បាស់ថា ខ្ញុំបានប្រើប្រាស់ពេលវេលាបានត្រឹមត្រូវ ពេលដែលកន្លងហួសគឺជាបទពិសោធល្អសំរាប់ខ្ញុំ ហើយពេលឥឡូវគឺជាភាពជោគជ័យដែលខ្ញុំទទួលបាន នឹងមានគម្រោងចាប់យកវានាពេលអនាគតបន្តទៀត។ ខ្ញុំតែងតែប្រាប់ខ្លួនឯងថា ខ្ញុំនឹងមិនរាថយឡើយ ។ 

សាលាឆាន់ រឺហៅខ្លីថា សាលា
គឺជាសំណង់សំរាប់ព្រះសង្ឃឆាន់ចង្ហាន់ រឺសំរាប់អ្នកស្រុកទៅសុំសីល ធ្វើពិធីបុណ្យផ្សេង ។ល។ សំរាប់ណង់នេះមានទំហំធំៗ ខ្ពស់ផុតពីដី ដែលមានរាងជាដំបូលកឹង រោងដោល រោងឌឿង នឹងដំបូលប៊ិត ។ល។ តាមរយៈការសិក្សាកន្លងមក សាលាឆាន់គឺមានជញ្ជាំងតែផ្នែកខាងលិច ចំនែកឯផ្នែកផ្សេងមានបង្កាន់ដៃជុំវិញ ឬបង្អួចច្រើន តែបើយើងសង្កេតឃើញក្នុងរូបសាលាឆាន់វត្តអរិយក្ស័ត្រនេះគឺគេមិនធ្វើជញ្ជាំងសំរាប់បាំងឡើយគឺទុកចំហរល្វឹងល្វើយងាយស្រួលដល់ខ្យល់ចេញចូល។ គេតែងទុកលំហធំខ្ពស់ក្នុងដំបូលដោយពុំធ្វើពិតានបិទនោះទេ។ ហើយមានសសរ ៦ជួរ ឬ៨ជួរបណ្តោយ ឯទទឺងមានសសរ ៨ជួរ ឬ១០ជួរ ដែលមានចំនួនសរុបពី ៦០ ទៅ ១០០សសរ។

ភាពងាយស្រួលនៃសាលាឆាន់បែបប្រពៃណី

• ដាក់មនុស្សបានច្រើន
• ពន្លឺនិងខ្យល់រត់ចេញចូលបានល្អ
• មិនឈ្លក់ផ្សែងធូប និងមិនស្អុះស្អាប់ខ្លាំង
• មិនខ្ទរសម្លេង
• មិនធុំក្លិនចំណីអាហារ
• ងាយស្រួលបោសជូត និងលាងជម្រះ
• ខាងក្រោមអាចដាក់អុស រទេះ ទូក កន្លែងធ្វើការ រឺជាឃ្លាំងដាក់ឥវ៉ាន់

ត្រូវការកែសម្រួលបន្ថែម នឹងដកស្រង់ចេញពីមេរៀនបង្រៀនដោយ លោកគ្រូ ព្រាប ចាន់ម៉ារ៉ា

សុំរក្សាសិទ្ធគ្រប់រូបភាព បើមិនមានការអនុញ្ញាត