ការងារទី៥ ម៉ោងរោងជាង
ជំរាបសួរ!!! មើលទៅដូចជាបីទៅបួនសប្តាហ៍ហើយដែលមិនបានមកសរសេរប្រកាសថ្មីនៅទីនេះ! វល់ចុះ វិលឡើង ទីនេះនៅតែជាកន្លែងរំសាយអារម្មណ៍តានតឹងមួយដ៏ល្អសំរាប់ខ្ញុំ។ ការងារសាលាច្រើនពេក ខ្ញុំបានច្រានចោលការងារជាច្រើននៅជំុវិញខ្លួនតាមអារម្មណ៍ដែលអាចទទួលយកបាន។ ហើយការងារសាលាគឺជាអ្វីដែលខ្ញុំចូលចិត្តជាងទៅជួបជាមួយនឹងអតិថិជនដែលមិនស្គាល់គ្នា ហើយត្រូវនិយាយការពារស្នាដៃ នឹងទទួលរាល់មតិចង់បានរបស់ពួកគេ ហមមម គឺវាបែបនេះហើយ! តើខ្ញុំត្រូវរត់គេចចេញពីរឿងដ៏សុាំញុាំនេះដលពេលណា! បើអនាគតទៅខ្ញុំគឺជាស្ថាបត្យករដែលត្រូវតែជួបនឹងការពារការងារខ្លួនឯងខានមិនបានបែបនេះ!
និយាយពីរឿងការងារសាលាវិញ ពេលនេះមកដល់កិច្ចការទី៥ ក្នុងម៉ោងរោងជាងហើយ! រាល់ដងខ្ញុំតែងតែរអ៊ូតែក្នុងម៉ោងរោងជាងទេ បើសិនជាខ្ញុំរអ៊ូគ្រប់ៗមុខវិជ្ជាឲ្យស្តាប់ទៀតម្នាក់ៗច្បាស់ជាអាណិតសិស្សស្ថាបត្យកម្មស្លាប់ហើយ!
ដូចគេនិយាយមិនទាន់បាត់ភ្លេចថា ស្ថាបត្យករតម្លើងម៉ូតផ្ទះឲ្យគេបានស្អាត រស់នៅស្រួល តែមិនបាច់មើលផ្ទះឯងផ្ទាល់នោះទេ!! ជាងសំបុកកណ្តុរទៅទៀត! ទោះបីជាខ្ញុំជាមនុស្សចូលចិត្តភាពស្អាតក៏ដោយ ក៏គេចមិនផុតពីរឿងរញ៉េរញ៉ៃជាមួយនឹងរបស់កាត់ ម៉ាកែតអស់នេះដដែល។ -_-
តុកុំព្យូទ័រសំណព្វចិត្តខ្ញុំ ថតប្លង់មើលពីលើ |
វាគឺជារឿងមួយដែលសប្បាយចិត្តដែរ ដែលរាល់ដងខ្ញុំបានបណ្តុះគំនិតថ្មីៗ តាមរយៈកិច្ចការដែលគ្រូដាក់ឲ្យធ្វើនេះ។ រឿងគិត នោះវាធ្វើឲ្យស្មុគ្រស្មាញជៀសមិនរួចទៅហើយៗវាក៏ក្លាយទៅជាទម្លាប់ទៅហើយដែរ។ ហើយក៏ជាអ្វីដែលខ្ញុំចូលចិត្ត :) ។ ថ្ងៃស្អែកនេះគឺជាថ្ងៃដែលត្រូវឆ្លងការងារមុខគ្រូហើយ តែការងារនៅមិនទាន់រួចព្រោះគិចមិនចេញថាត្រូវថែមអីទេ។ ប្រាប់បន្តិចដែរថា នេះគឺជាការងារខ្នាតតូចមួយ ដែលខ្ញុំត្រូវដើរប្រមូលរបស់ៗប្រើប្រាស់រួចយកមកកែច្នៃឲ្យចេញជាម៉ូតអាគារត្រូវតាម ទីតាំង តួនាទី នឹងឥទ្ធិពលនៃ Material តែក៏ចំណាយលុយអស់មិនតិចដែរសំរាប់ការងារមួយនេះ! T_T ។ ជួបគ្នាស្តាប់ខ្ញុំរអ៊ូរឿងរៀនសូត្រលើកក្រោយទៀត :) ។
កើតក្នុងគ្រួសារកសិករគឺជាមោទនភាពរបស់ខ្ញុំ
រស់នៅក្នុងសង្គមមួយនេះ វាពិបាកផង ងាយផងសំរាប់ខ្ញុំ ដែលប្រើប្រាស់ការគ្រប់គ្រងលើខ្លួនឯង ដោយគ្មានការមើលការខុសត្រូវពី ពុក ម៉ែ ។ ថ្ងៃនេះរឿងមួយបានលេចឡើងចេញពីអារម្មណ៍មួយផ្នែកបន្ទាប់ពីការងាររបស់ខ្ញុំត្រូវបានបញ្ចប់មួយគម្រោងជាមួយនឹងព្រឹត្តិការណ៍ពិពរណ៍មួយ ដែលនឹងចាប់ផ្តើមក្នុងរយៈពេល២ថ្ងៃខាងមុខ។ ការងារជាអ្នក ក្រាហ្វិកឌីហ្សាញ ធ្វើឲ្យខ្ញុំអាចបង្កើនការគិតបានច្រើន ហើយថ្មីៗតាមរយៈការចង់បានរបស់ភ្ញៀវដែលខ្ញុំធ្វើការជាមួយ។ ទោះមានពេលខ្លះ ខ្ញុំមានភាពស្មុគ្រស្មាញក្នុងការគិត តែខ្ញុំនៅតែជំនះធ្វើវាដោយខានពុំបាន ព្រោះនេះគឺជាការងារ នឹងកិត្តិយស។ ការដែលធ្វើការបណ្តើរ រៀនបណ្តើរវានៅតែជាបញ្ហាចម្បងរបស់ខ្ញុំនៅឡើយ ទោះបីជាខ្ញុំព្យាយាមបែងចែកពេលវេលាបានច្បាស់លាស់ក៏ដោយ ពីព្រោះខ្ញុំមិនមែនធ្វើការដោយប្រើកំលាំង ផ្ទុយទៅវិញគឺប្រើខួរក្បាលទៅគិតដើម្បីឲ្យចេញជាលទ្ធផលជាច្រើន វាមិនមែនជារឿងងាយឡើយ ដែលខ្ញុំចាប់យកជំនាញស្ថាបត្យកម្ម ដែលជាជំនាញមួយយ៉ាងលំបាកក្នុងការគិតគំនិតថ្មីៗចេញមកមួយៗ ។ តែល្អទៅវិញដែលខ្ញុំបានប្រើពេល ជាង៣ ឆ្នាំមកនេះប្រលូកចូលក្នុងការងារជាអ្នកឌីហ្សាញស្រាប់ ធ្វើឲ្យការសិក្សារបស់ខ្ញុំចេញលទ្ធផលបានល្អគួរសមក្នុងការ រកConcept design ។ ខ្ញុំបានព្យាយាមលះបង់ឳកាសការងារជាច្រើន ដើម្បីត្រលប់ទៅការសិក្សាដោយមិនចាំបាច់ខ្វល់ពីរឿងធ្វើការទៀត តែផ្ទុយទៅវិញបីដូចជា បំផ្លាញចោលនៅអ្វីៗដែលខ្លួនបានខិតខំប្រឹងប្រែងក្នុងពេលកន្លងមកអឹញ្ចឹង ។ ដោយបានដឹងខ្លួនឯងហើយថា ការងារធ្វើឲ្យខ្ញុំខាតបង់ការសិក្សា ២០% ទៅ ៣០% ហើយក៏ជាបំណងរបស់គ្រួសារដែលចង់ឲ្យខ្ញុំលះបង់វាចោលហើយផ្តោតលើការសិក្សាវិញ។ បើនិយាយពីការងារកន្លងមក ខ្ញុំបីដូចជាមិនបានចំណាយថវិការទៅលើការបង់ថ្លៃរៀនសូត្ររឿងជំនួញរកសុីនោះឡើយ គឺខ្ញុំបានសិក្សាពីវាបានច្រើនលើសពីអ្វីដែលខ្ញុំបានប៉ងកាលពីរៀននៅវិទ្យាល័យ ។ ខ្ញុំធ្លាប់ អង្គុយធ្វើការនៅក្នុង Office ក្នុងក្រុមហ៊ុនល្បីឈ្មោះមួយ ហើយបានបង្ហាញស្នាដៃជាច្រើននៅលើទីផ្សារ រៀនពីការងារក្នុងក្រុមហ៊ុនធ្វើឲ្យខ្ញុំយល់ដឹងច្រើនអំពីចរិកលក្ខណៈរបស់បុគ្គលិកដែលរួមការងារជាមួយគ្នា ទិចនិចខាងទីផ្សារ នឹងយល់ដឹងបានច្រើនអំពីជំនាញផ្ទាល់ខ្លួន។ បើនិយាយពីការងារ Freelance វិញ កាន់តែមានភាពសប្បាយផង ម៉ត់ចត់ផងលើការងារ ក៏ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅមានពេលដើរលេងនឹង លេងកីឡា ឲ្យធូរអារម្មណ៍។ ការងារទាំងអស់នេះហើយបង្រៀនខ្ញុំ ឲ្យដឹងពីខ្លួនឯងថា ខ្លួនឯងមិនមែននៅក្មេងទៀតឡើយ ហើយកាន់តែមានភាពជឿជាក់ នឹងម៉ត់ចត់លើខ្លួនឯងកាន់តែខ្លាំង។
សំរាប់ពេលខ្លះខ្ញុំបានភ្លេចថាខ្លួនឯងចេញមកពីណា ហេតុអ្វីបានជាក្លាយទៅជាមនុស្សបែបនេះមកទល់សព្វថ្ងៃ។ ខ្ញុំមានមោទនភាពណាស់ដែលខ្លួនខ្ញុំជាកូនម្នាក់ក្នុងគ្រួសារប្រកបរបសកសិកម្ម តែបានមករៀននៅភ្នំពេញ ផ្នែក ស្ថាបត្យកម្ម ហើយធ្វើការជាអ្នក ឌីហ្សាញ បែបនេះ។ ការរស់នៅដោយប្រើជីវិតបែបនេះ គឺជារឿងចៃដន្យ ដោយសារតែបញ្ហាគ្រួសារបានធ្វើឲ្យខ្ញុំរសាត់ខ្លួនមករស់នៅភ្នំពេញឆ្ងាយពីឳពុកម្តាយ ផ្ញើរខ្លួននឹងគេ។ កាលពីខ្ញុំអាយុនៅក្មេងនៅឡើយខ្ញុំមានការតូចចិត្តលើខ្លួនឯង ដោយសារតែឋានៈគ្រួសារមិនបានល្អដូចគេ តែបានត្រឹមតែខំមាត់ហើយបោះជំហ៊ានបន្តដើរទៅសាលា ដោយឈ្ងោកមុខមើលទៅដី មិនខ្វល់ពីទិដ្ឋភាពនៅជុំវិញខ្លួន។ តែសំរាប់ពេលនេះខ្ញុំបានយល់កាន់តែច្បាស់ថា ខ្ញុំបានប្រើប្រាស់ពេលវេលាបានត្រឹមត្រូវ ពេលដែលកន្លងហួសគឺជាបទពិសោធល្អសំរាប់ខ្ញុំ ហើយពេលឥឡូវគឺជាភាពជោគជ័យដែលខ្ញុំទទួលបាន នឹងមានគម្រោងចាប់យកវានាពេលអនាគតបន្តទៀត។ ខ្ញុំតែងតែប្រាប់ខ្លួនឯងថា ខ្ញុំនឹងមិនរាថយឡើយ ។
សំណង់វិហារ កាតូលិក
ដំណើរផ្សងព្រេងរបស់ខ្ញុំបានមកដល់ទីនេះហើយ! សំណង់ចាស់នៅតែឈរសម្តែងរាងយ៉ាងសង្ហារសំរាប់ឲ្យកូនចៅជំនាន់ក្រោយបានទស្សនានឹងរក្សាទុក។ វិហារ កាតូលិក នៅត្រើយម្ខាងនៃទន្លេសាប ភូមិដើមគរ សង្កាត់ជ្រោយចង្វារ។ សព្វថ្ងៃជាកន្លែងក្មេងកំព្រាមកស្នាក់អាស្រ័យនៃអាគារមួយទៀតខាងឆ្វេងដៃ។ ដោយសារអ្នកគ្រប់គ្រងមិននៅខ្ញុំថតបានតែរូបភាពខាងក្រៅនៃអាគារតែប៉ុណ្ណោះ។ តោះទស្សនាទាំងអស់គ្នា
រូបភាពមើលពីខាងមុខ |
រូបភាពមើលពីចំហៀងអាគារ |
រូបភាពមើលពីខាងលើនៃអាគារ ប្រភព Google Map |
រូបភាពច្រកចូលនៃអាគារ |
សំណង់សាលាឆាន់ វត្តអរិក្ស័ត្រ
ថ្ងៃនេះសំរាប់បងប្អូនដែលបានអញ្ជើញមកដល់ទីនេះ ខ្ញុំសូមលើកយកមេរៀនមួយខ្លីដែលនិយាយរៀបរាប់អំពីសាលាឆាន់ ដែលជាសំណង់បែបប្រពៃណីនៅក្នុងទីវត្តអារាម។ ខ្ញុំបានចំណាយពេលពេញមួយថ្ងៃដើម្បីស្វែងរកសំណង់សាលាឆាន់ដែលត្រូវតាមមេរៀន ទីបំផុតគឺនៅជិតបង្កើយពីក្រុង គឺវត្ត អរិក្ស័ត្រ ។ អឹញ្ចឹងយើងមកស្វែងយល់ទាំងអស់គ្នាអំពីសំណង់បែបនេះ។
ចំនែកឯអាគារទាំងឡាយដែលមានទ្រង់ទ្រាយស្ទើរដូចសាលាឆាន់ ដែលមានទំហំតូចធំ ខ្លះខ្ពស់ ខ្លះទាប ហើយប្រើប្រាស់ក្នុងតួនាទីផ្សេងៗគេហៅខ្លីថា សាលា ជួនកាលទៀតគេហៅថា សាលាធម្ម ធម្មសាលា សាលាធម្មសភា ឧបដ្ឋានសាលា ជាដើម ។ល។
សាលាឆាន់ រឺហៅខ្លីថា សាលា
គឺជាសំណង់សំរាប់ព្រះសង្ឃឆាន់ចង្ហាន់ រឺសំរាប់អ្នកស្រុកទៅសុំសីល ធ្វើពិធីបុណ្យផ្សេង ។ល។ សំរាប់ណង់នេះមានទំហំធំៗ ខ្ពស់ផុតពីដី ដែលមានរាងជាដំបូលកឹង រោងដោល រោងឌឿង នឹងដំបូលប៊ិត ។ល។ តាមរយៈការសិក្សាកន្លងមក សាលាឆាន់គឺមានជញ្ជាំងតែផ្នែកខាងលិច ចំនែកឯផ្នែកផ្សេងមានបង្កាន់ដៃជុំវិញ ឬបង្អួចច្រើន តែបើយើងសង្កេតឃើញក្នុងរូបសាលាឆាន់វត្តអរិយក្ស័ត្រនេះគឺគេមិនធ្វើជញ្ជាំងសំរាប់បាំងឡើយគឺទុកចំហរល្វឹងល្វើយងាយស្រួលដល់ខ្យល់ចេញចូល។ គេតែងទុកលំហធំខ្ពស់ក្នុងដំបូលដោយពុំធ្វើពិតានបិទនោះទេ។ ហើយមានសសរ ៦ជួរ ឬ៨ជួរបណ្តោយ ឯទទឺងមានសសរ ៨ជួរ ឬ១០ជួរ ដែលមានចំនួនសរុបពី ៦០ ទៅ ១០០សសរ។
គឺជាសំណង់សំរាប់ព្រះសង្ឃឆាន់ចង្ហាន់ រឺសំរាប់អ្នកស្រុកទៅសុំសីល ធ្វើពិធីបុណ្យផ្សេង ។ល។ សំរាប់ណង់នេះមានទំហំធំៗ ខ្ពស់ផុតពីដី ដែលមានរាងជាដំបូលកឹង រោងដោល រោងឌឿង នឹងដំបូលប៊ិត ។ល។ តាមរយៈការសិក្សាកន្លងមក សាលាឆាន់គឺមានជញ្ជាំងតែផ្នែកខាងលិច ចំនែកឯផ្នែកផ្សេងមានបង្កាន់ដៃជុំវិញ ឬបង្អួចច្រើន តែបើយើងសង្កេតឃើញក្នុងរូបសាលាឆាន់វត្តអរិយក្ស័ត្រនេះគឺគេមិនធ្វើជញ្ជាំងសំរាប់បាំងឡើយគឺទុកចំហរល្វឹងល្វើយងាយស្រួលដល់ខ្យល់ចេញចូល។ គេតែងទុកលំហធំខ្ពស់ក្នុងដំបូលដោយពុំធ្វើពិតានបិទនោះទេ។ ហើយមានសសរ ៦ជួរ ឬ៨ជួរបណ្តោយ ឯទទឺងមានសសរ ៨ជួរ ឬ១០ជួរ ដែលមានចំនួនសរុបពី ៦០ ទៅ ១០០សសរ។
...
ភាពងាយស្រួលនៃសាលាឆាន់បែបប្រពៃណី- ដាក់មនុស្សបានច្រើន
- ពន្លឺនិងខ្យល់រត់ចេញចូលបានល្អ
- មិនឈ្លក់ផ្សែងធូប និងមិនស្អុះស្អាប់ខ្លាំង
- មិនខ្ទរសម្លេង
- មិនធុំក្លិនចំណីអាហារ
- ងាយស្រួលបោសជូត និងលាងជម្រះ
- ខាងក្រោមអាចដាក់អុស រទេះ ទូក កន្លែងធ្វើការ រឺជាឃ្លាំងដាក់ឥវ៉ាន់
ត្រូវការកែសម្រួលបន្ថែម នឹងដកស្រង់ចេញពីមេរៀនបង្រៀនដោយ លោកគ្រូ ព្រាប ចាន់ម៉ារ៉ា
សុំរក្សាសិទ្ធគ្រប់រូបភាព បើមិនមានការអនុញ្ញាត
Subscribe to:
Posts (Atom)
Thanks for your like this page :)
You like this page? Do you have something to say?
Popular Posts
Labels
- [មេរៀនភាសាខ្មែរថ្នាក់ទី11]
- About love
- Adult
- Architect
- Around me
- Art
- blablabla
- Broken
- Building
- Design
- Design with me?
- friend
- Funny
- High School
- Korea song
- LoveStory
- Mazer lover
- Memories
- My Diary
- My Trips
- nature
- Pagoda
- Rofa
- Rufa
- Song
- Star
- Study
- Style
- University
- Work
- Works
- រឿងខ្មោច
- សុខភាព
- អបិ៍យជំនឿ
- អ្វីដែលយុវវ័យគួរដឹង
statistics
Subscribe
Recent
Comment
Label
- [មេរៀនភាសាខ្មែរថ្នាក់ទី11]
- About love
- Adult
- Architect
- Around me
- Art
- blablabla
- Broken
- Building
- Design
- Design with me?
- friend
- Funny
- High School
- Korea song
- LoveStory
- Mazer lover
- Memories
- My Diary
- My Trips
- nature
- Pagoda
- Rofa
- Rufa
- Song
- Star
- Study
- Style
- University
- Work
- Works
- រឿងខ្មោច
- សុខភាព
- អបិ៍យជំនឿ
- អ្វីដែលយុវវ័យគួរដឹង
Formulir Kontak
About Me
- Unknown